Bilim insanları, denizaltıları okyanusta tespit etmek ve yüzeye çıkarmak için elbette farklı tahlil yolları arıyor ve deniyor.
Ancak bu bahiste neden bir türlü sonuca ulaşılmıyor?
Aslında deniz arama kurtarmalarında ekseriyetle tipik kimi problemler yaşanır.
Buzlu soğuk su, süratle değişen hava şartları ve geceleri zifiri karanlığın çökmesi, denizin altındaki tüm canlıların ve araçların bulunmasını hayli zorlaştırır. Lakin tüm bu zorluklara karşın radar ve sonar, denizaltı tespitlerinde yardımcı olur.
Bu iki teknoloji, büyük yardımcıdır ama bunlarla ilgili de birtakım sorunlar ortaya çıkabilir. Örneğin radar, bir gemiyi okyanus üzerinde ve dalgaların altında izlemek için epey yeterli çalışır fakat yeterli performansı gösteremez.
Radar, elektromanyetik dalgaları kullanır lakin okyanuslar, devasa boyutlara sahiptir ve bu teknoloji sadece birkaç metre derinliğe nüfuz edebilen dalgaları süratle emer.
Ayrıca ses dalgalarını kullanarak suya nüfuz eden sonar (ses navigasyonu ve menzil belirleme) da kesin sonuca ulaştırmaz.
Çünkü binlerce metre altındaki denizaltıları tespit etmek için çok dar bir ışın ve özel bir teknik gerekir. Bilim insanları bu teknoloji için hâlâ çalışıyor.
Ek olarak kurtarma takımları, sonar ve radardan istediği sonucu alamadığı için sonar şamandıraları kullanmayı da denedi. Lakin yapılan denemelere nazaran bu teknoloji de kesin bir sonuç vermedi.
Özetle, titan üzere denizaltılar, okyanusların oldukça derinlerinde oldukları için onları tespit etmek epey güç. Sonar, sonar şamandıraları ve radarlar da bu noktada yeterli etkiyi gösteremiyor üzere duruyor.
Üstelik denizaltıların çok ağır gemiler olduğunu da eklemeden geçmeyelim. Onların tespiti kadar yüzeye çıkarılması da oldukça meşakkatli.
Bilime Nazaran Sanat Yapıtlarına Bakmak Beyni Harekete mi Geçiriyor? (Sanat Galerisinde Saatlerce Fotoğraf İnceleyenlerin Bir Bildiği Varmış)
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.