Gündelik Hayatta Fark Etmeden Hepimizin Sık Sık Yaptığı Kusur: Aptal Puma Sendromu

Pumalar, bilindiği üzere epey çevik yırtıcılar. Son derece kıvrak hareketler yaparak koşabilen ve bunu da çok yüksek suratlara ulaşmışken bile yapabilen pumalar, avının peşindeyken suratını daima artırmasıyla biliniyor.

Pumaların bu ölümcül koşuları bazen avladıkları hayvanlar için, bazen de kendileri için gitmez. İki taraf için de tesirler epey yıkıcıdır; yakalanan av ölür, yakalayamayan puma ise çok büyük bir güç kaybı yaşar. Bu nedenle pumalar için koşuların ayarlamasını gerçek yapmak çok değerlidir.

Pumalar son derece akıllı hayvanlar olduklarından, farklı avlara nazaran farklı ayarlamalar yaparlar.

Örneğin bir ceylanı avlarken yapacakları koşunun özellikleriyle, bir tavşanın peşinde yapacakları koşunun özellikleri hayli farklıdır. Koşu sonunda elde edecekleri ganimetin büyüklüğüne nazaran, harcayacakları güç ölçüsünü belirlerler.

Eğer koşarken fazla güç harcamışlarsa ve avı yakaladığında telafi edemeyeceklerse, koşuyu bırakarak köşelerine geçerler.

İşte bu durumu kendimize uyarlarsak, aptal puma sendromu, küçük bir amacın peşinden gereğinden uzun mühlet koşarak küçük bir ödül için yıllarca kendini yıpratan insanların düştüğü yanılgıyı söz ediyor. Yapılması gerekense kendimize hakikaten uğraşmaya değecek amaçlar koymak ve gücümüzü bunlar için harcamak.

Bu nedenle kendinize şu soruyu sık sık sormaya çalışın: “Hedeflediğim şeye ulaştığımda, emeklerime değecek mi?”